ben seni kendimi sevememenin
acısıyla sevdim
9808211747c
cemalnalcı
ay parçasına
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...
gece maviliklerini verdim gündüzlerine
ay pencerende,
güneş gözlerinde saklı.
sen,
bende taşıdığım bir yürek...
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...
bu gün;
şimdi,
sahillerime gelen bu dalgalara
atıyorum anılarımı
al götür diye
dalgalara.
Uzaklara,
ta uzaklara...
bu an,
her an;
ne zaman bir maviyi düşlesem,
ne zaman yumsam gözlerimi
gecenin karanlığına
ya da,
bir bedene dokunsam,
şehrin tüm ışıkları sönüverir,
kentin ortası ve ben
kentin ortasında
sen gelirsin aklıma.
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...
pervasız,
kural tanımaz,
uslu.
kaybetmenin direngenliğinde
kararlı.
gecelerden bir gece
sahillerimizde
yakamozları seyrederken
ay gitmek istemedi.
bu defa,
dalgalara apansızca gidiverdi
damlacık!
dalgaların kucağına
özgürce süzüldüler.
ve şıpladılar
dalgaların kucağına
damlacıklar.
dalgalar,
yaklaştıkça büyüdü,
büyüdü damlacıklarla
kayaları aştı
bir bütün
sahillerime ulaştılar
sahil ve ben
ıslak
ve yapayalnız...
...
sonra,
duruldu dalgalar,
damlacıklar duruldu.
sahil,
süt liman
ve ben,
geçmişi
geleceğe bütünledim,
yaşanmamışı ekledim
sevilerime...
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim.