karduvarları-1
|
|
açlığın dili,
yoksulluğun vatanı,
ezilmişliğin rengi,
görmenin mantığı,
sevginin anı
ve
ölümün zamanı olmaz!
cemalnalcı
|
O çekip gittiğinde sessizce,
anlatacaklarını yüklemişti
sessizliğine…
Ama ben anlayamadım…
“Kal derseniz kalırım” dedi.
Bu cümle öykünün bitişi miydi yoksa
yeni bir başlangıcı mıydı hayata dair?
Aslında razıydılar kızıl alevlerin ortasında bir mevzii de yatmaya. Sınır tecavüzünde bulunacak hainleri beklemesine beklerlerdi de şimdi bir dilim ekmek ya da bir bardak sudan daha kutsaldı yatakları…
Her hangi bir günün akşamı gibi değildi Kasım ayının 27’sinin akşamı. Vedalaşıyorlar mıydı? Yoksa gel mi? diyordu, anıları…